Chengdu en omgeving

De Chinese treinen zijn anders dan de anderen waar we in hebben gereisd.
We hadden een hardsleeper ticket gekocht (een tweede klas slaapticket). We hadden hiervoor een nummer gekregen en we dachten dat dit nummer voor het bed was.
Dit nummer bleek alleen voor een cabine met 6 bedden te zijn...
Omdat we zo laat waren kregen we natuurlijk de slechtste bedden helemaal bovenin.
Hierdoor konden we niet uit het raam kijken en was het een andere ervaring dan we gewend waren in de trein.
In de trein kwamen de hele tijd mannetjes langs die aan het schreeuwen waren en eten of drinken bij zich hadden
Om kwart voor 10 werd er in het Chinees wat omgeroepen en ging iedereen spullen opruimen en naar bed.
We deden maar mee en dit was goed ook want om stipt 10 uur gingen alle lichten uit
Stipt 7 uur sochtends gingen de lichten en muziek weer aan en begon de veemarkt weer op gang te komen. Zoals alles in China werd zelfs het slaapschema van top tot teen geregeld
Aangekomen in chengdu was het heel drukkend en benauwd. Het licht een stuk zuidelijker dus is het logisch, maar we hadden gedacht dat het hoger en dus kouder zou zijn. Dit was dus niet zo, want chengdu blijkt op ongeveer 500m te liggen.
We zijn snel naar ons hostel gegaan met de metro. Ook de metro was hier anders dan we van beijing konden herinneren. Ons drinken werd gescand en de wodka die we nog uit Rusland hadden werd afgepakt omdat alcohol ontvlambaar is.. Ook werden er twee deo bussen afgepakt om dezelfde reden. Toen we in het hostel aankwamen hebben we meteen een Kamer geboekt en zijn we gesetteld, hebben we een snelle sichuan (de provincie) maaltijd gegeten en daarna naar bed.
De volgende dag hadden we een rustdag ingepland zodat we lekker konden uitrusten na al het geregel in beijing. Dat was wel erg fijn. Ook boekten we meteen een tour voor de dag na de rustdag om panda's en de grootste buddha van de wereld te zien.
In de avond was er een hotpotparty in het hostel. Hier deden wij natuurlijk aan mee. Een hotpot is een pot vol met pepertjes waar je groentes en vlees in laat koken. Een soort bouillon fondue, maar dan gevuld met pepers. Je kreeg dan een bakje waar je soyasaus, azijn, knoflook, lente-ui en nog meer pepers kon mixen om zo de pittigheid wat te dempen. De groenten waren heel anders dan in Nederland. Er waren lotusharten, oor paddestoelen en Chinese sla. Het was erg pittig maar wel heel Erg lekker. Onze buiken vonden het wat minder dus in de nacht moesten we eruit voor een "hotpotsquat".

De dag erna gingen we naar de pandas!! De panda's waren heel lief maar aten eigenlijk alleen maar de hele tijd bamboe dus na een tijdje kijken was dat ook wel weet genoeg. De baby panda's die in de zomer waren geboren waren wel heel erg lief! Je moest er 5 minuten voor in de rij staan om ze te zien en dan kon je ze een paar seconden zien.(er stond een security die heel boos zei dat je moest doorlopen) Net als in elke Chinese rij werd hier flink in voorgedrongen. Uiteindelijk deden we hier zelf net zo hard maar aan mee. If you cant beat them... Omdat ze zo lief waren zijn we in totaal 3 keer in de rij gaan staan. Na de panda's gingen we naar de grootste buddha van de wereld. Hier kwamen we voor de eerste keer in het echte Chinese massatoerisme terecht. Om de buddha te kunnen zien hebben we in totaal 1:45 uur in de rij moeten staan!! En zoals eerder gezegd zijn Chinese rijen hels. De buddha zelf was wel heel erg indrukwekkend, maar het geduw en het grote aantal Chinezen haalde de charme er wel een beetje vanaf.
De twee dagen daarna gingen we gebruiken om uit te rusten en dingen voor Tibet te regelen. Dit hadden we wel even nodig want reizen is hard werken. We hadden een heel lijstje om af te werken en het bleek Dat we die twee dagen hard nodig hadden want het lijstje kwam net af. Wel hebben we ook even lekker kunnen chillen in een park. Net als alles in China is de manier waarop ze naar een park gaan totaal anders dan in Nederland. Overal had je oude mensen die karaoke deden of groepen die aan het dansen waren of mensen die met water op de grond tekenden. Het was een hele happening. In het park hebben we onze eerste Chinese thee gedronken. Echt heel lekker, en ook sterk! Van een zakje blaadjes konden we allebei 6 kopjes drinken. Dat moet maar mee als souvenir!

Voordat we naar Tibet gingen hadden we nog een andere tour gepland. Naar jiuzhaigou! Een park dat zo mooi schijnt te zijn dat het op de Unesco lijst staat. We hebben heel lang zitten nadenken of we er zelf naar toe zouden gaan of met een tour vanuit het hostel. Uiteindelijk toch via het hostel omdat het bijna geen geld scheelde en we toch nog niet zo thuis waren in de Chinese tekens om naar een afgelegen gebied te reizen. Dus dan maar met een Chinese tour! En dat beloofde wat!

De tour begon goed met een wekker om 3:20. We werden met een busje opgehaald en naar een algemene opstapplaats gebracht. Hier moesten we op onze bus wachten tot... 5:00! De Chinezen leken het normaal te vinden dus wij deden maar alsof we dat ook vonden. In de bus was er een gids die geen woord Engels sprak en uren in het Chinees aan het lullen was. Af en toe mochten we eruit op een plek waar 20 andere tourbussen ook stopten om foto's te nemen, te plassen of te eten. De tijden waarop wedt gegeten waren ook erg apart. De lunch begon om 10:00 en bestond uit rijst met allemaal rare groentes die een gekke niet perse lekkere smaak hadden. Ergens halverwege de dag hadden we een mooie zij attractie: een ander Unesco park. Wij hadden ons zo gefocust op jiuzhaigou dat we dit park (hounglong?) vergeten waren. Aangekomen bij het park stond er, je raadt het al, een fucking lange rij! Weer meer dan een uur in de rij voor de skilift die ons omhoog bracht. Het park ligt op 3500 meter hoogte en je kunt dus last krijgen van de hoogte. Hier reageren Chinezen kennelijk heftiger op dan wij want overal om ons heen lagen mensen te kotsen of aan de zuurstof flessen. Heel bizar. Op de plekken waar je de meren van het park het beste kon zien stikte het van de Chinezen die allemaal aan het voordringen waren en het was vechten voor een mooie foto. Op dit moment kwamen we erachter dat we een beetje chineesmoe aan het worden waren.. Chinezen in massa, maar Vooral Chinese touristengroepen. Agnes kreeg ook een beetje last van hoofdpijn en misselijkheid. Het zou toch niet de hoogte zijn? De vermoeiende dag was nog niet voorbij want we moesten nog op bezoek bij een 'echte' Tibetaanse familie. De hele show die ze gaven was heel erg nep en alles draaide om geld. De foto's die in het begin bij prayerwheels werden genomen konden worden gekocht, de zanger die kwam zingen verkocht zijn cd en zelfs de welkomssjaal die we kregen moest worden teruggegeven toen we weer weggingen. Een beetje jammer. Het was inmiddels 20:30 en het was eindelijk tijd voor avondeten! Dit duurde maar 10 minuten want we moesten weer snel naar het hotel. Dit was op zich niet zo heel erg want we waren erg moe en de volgende dag zou om 5:00 alweer beginnen!
De volgende dag begon met een lekker ontbijttje dat precies hetzelfde was als de lunch van de dat ervoor, alleen dan met lege broodjes bapao ipv rijst. Na het ontbijt gingen we meteen de bus in om weer te rijden. Na een half uurtje rijden stonden we ineens stil. Niemand wist wat er aan de hand was en bleef rustig zitten. Na een half uurtje gingen we de bus maar uit om de benen even te strekken. Toen bleek dat de hele sliert van 20 bussen die bij elke stop ook stoptte hier ook stil stond. Na 3 uur wachten wist nog steeds niemand wat er aan de hand was en gingen we maar op onderzoek uit. Wat bleek: Door hevige regen was een rivier zo hevig geworden dat een dorpje onderliep. Om het dorpje te redden hadden ze de weg opengebroken zodat de rivier daar kon stromen. Onmogelijk om met een bus overheen te gaan dus! De tourgids maakte ons via piere (een Engels sprekende Chinees) duidelijk dat we verder moesten lopen. Na een uurtje lopen en nog geen einde in zicht hebben we een lokale auto aangehouden die ons samen met piere en zijn vrouw naar het park bracht. Deze hele grap duurde zo'n 6 uur en daardoor was er nog maar weinig tijd voor het park. wel had het hele gebeuren een heel groot voordeel met zich meegebracht: er waren bijna geen Chinezen in het park!! Het park was heel erg mooi. Er waren allemaal watervallen en helderblauwe meren. Toch zeker wel alle moeite waard! Agnes had gelukkig ook geen last meer van de hoogte want dit park lag een stuk lager en kon daarom ook meegenieten! In het park hebben we een andere groep Chinezen ontmoet die ook bij ons in de tour zat. Ze waren allemaal gekke poses aan het doen en omdat wij heel speciaal waren (blank en blond) moesten we ook meedoen! Een van de jongens was het brein achter de fotoshoots en moest elke keer een nieuwe pose bedenken. Dit ging van een buddha beeld met zijn 6en tot een hele groep die naar 1 persoon wijst. Stiekem moeten we toegeven dat het wel heel grappig was om te doen. Door de fotoshoots misten we nog bijna de laatste bus binnen het park, maar gelukkig konden we met de laatste mee. Na het park was er een Tibetaanse dansshow maar die was een beetje saai. Deze dag kregen we het avondeten om 21:20!! 16,5 uur na onze laatste maaltijd!! We hadden een theorie bedacht waarom ze dit zo deden. Het eten was namelijk zo vies dat ze je honger laten leiden en dan smaakt alles wel. En nee we zeuren niet om het eten want bij elke maaltijd werd er door elke Chinees tegen ons verteld dat dit echt geen Chinees eten is hoor, dat is veel lekkerder. Na het eten meteen weer slapen want we moesten de volgende dag om 4:40 op!
De dag begon met 3 uur in de file staan voor hetzelfde gat in de weg als de dag ervoor. Er was inmiddels een houten brug overheen gemaakt waar we met onze tourbus overheen gingen. De weg terug zat vol met verplichte stops langs eetwinkels, zilverwinkels, kammen-gemaakt-van-yakhoorn-winkels en nog veel meer winkels. Kennelijk werkt het wel want de Chinezen kochten zich arm! Uiteindelijk kwamen we rond 5 uur aan in chengdu. Hier was het afscheid nemen van Pierre die ons de hele Tour in het Engels had begeleid. In gesprekken met hem hebben we veel dingen over China geleerd. Zo blijkt dat je in Shanghai een huis 'koopt' voor maximaal 17 jaar, behalve als je een winkel in je pand hebt, dan is het 50 jaar. Heel gek. Pierre was heel lief en had stiekem voor ons een souvenir gekocht. Misschien moeten we nu toch maar langs Shanghai!

De tour met de Chinezen was een hele ervaring maar doen we nooit meer! De bizarre tijden, het vieze eten en de rare slaapplekken maken het eerder vermoeiend dan leuk. We hebben daarom toch wel wat meer
Respect gekregen voor de Chinese touristen, hoe irritant ze ook zijn. Ook zijn we heel blij met de ervaring want als je in China bent dan moet je toch ook wel in een Chinese tourbus hebben gezeten!

Toen we terug kwamen in het hotel bleek dat de Permits voor Tibet binnen waren! De reis gaat dus door! Nice!!! Het laatste dagje in chengdu hadden we weinig gepland omdat we een trein moesten halen;). We hebben een back-up harde schijf gekocht voor de video's en foto's en wat boodschappen gedaan. Ook hebben we nog een selfie gemaakt met Victoria (onze reisplanner voor alle trips en tibet) die ons altijd heel goed heeft geholpen en vol vreugde en energie zat! Zeker een selfie waard dachten wij zo!
Deze keer gingen we eerder naar de trein en hadden een uur speling over. Toch wel wat fijner dan rennen! De trein ging eerst naar yuanshuan en daarna stappen we over op de Tibet expres! We hebben echt zoveel zin in Tibet en kunnen niet geloven dat het echt gaat gebeuren! Tibet, here we come!!!