Annapurna circuit!

Annapurna trek!

Dag 0 - de laatste spulletjes nog halen voor de trek. We proberen de tas zo licht mogelijk te houden want we hebben besloten om een porter te nemen ipv gids. we dachten dat als we met zo'n zware tas alleen maar lopen dat we niet van het uitzicht en de trek gaan genieten. Maar Agnes heeft echt niet fijn gevoel erbij dat iemand maar jou spullen de berg op en berg af moet dragen. Maar de andere kant hiervan is dat ze wel echt goed verdienen en we hierdoor de economie kunnen helpen! Dus vooruut..
Het is nog heel moeilijk om niet veel mee te nemen als je eerst door een jungle loopt in je korte broek en op het hoogste punt van de trek winterjassen en thermoleggings nodig heb..
Na lang kloten met de bagage gingen we eindelijk slapen om 12 uur.. Word een kort nachtje, alweer haha!

Dag 1 - de wekker ging om kwart over 5! Tijd voor de annapurna circuit! We zijn gek!!
1 tas hier in de luggage room en 1 tas mee voor de trekking met onze day packs. We moesten eerst van pokhara naar beshi sahar met de bus. Alle bagage ging weer het dak op! Het was 110 km rijden en daar deden we 4 uur over! Hoe verder we reden hoe voller de bus werd. Uiteindelijk zaten er zelfs mensen op de grond! We reden langs allemaal huisjes met rijstvelden en soms kwam je de rivier weer tegen en overal waren er kinderen zich in weg watervalletjes aan het wassen. En er waren veel hele grote schommels gemaakt van bamboe! Dit was zo omdat er een festival is voor de oudere (+opa's en oma's) voor de jongeren. Alle kinderen liepen ook met een hele grote rode stip op hun voorhoofd. Heel tof!
Aangekomen in beshi sahar had de sherpa van 2 Australiërs die ook in onze bus en hostel zaten al een jeep geregeld voor het laatste stukje.. Vast vriendjes hèhè! We gingen maar met ze mee want onze sherpa was wat minder ervaren dan die van hen.
We waren offroad gewend in Mongolië maar dit was een paar tandjes erger. Vooral de diepe afgronden deden 'm! Knieën beurs, stuitje nog net heel en de buikspieren zijn alweer bij getraind!
Wij hadden besloten om iets eerder uit de jeep te gaan zodat we vandaag ook nog wat zouden lopen als opwarmertje voor de komende 15 dagen.
In chamje aangekomen waren de kamers minder luxe dan we hadden gedacht. Veel kamers waren van hout en hadden dikke gaten naar buiten, niet erg leuk met alle muggen hier. Na een korte zoektocht hadden we de meest dichte kamer gevonden tegen de muggen voor Tim en tegen de spinnen voor Agnes. (We hebben namelijk al HELE HELE HEEEELE grote spinnen gezien) dus daarin zijn we de eerste dag alweer geslaagd!!!
Na een lekkere curry en een egg fried rice gingen we maar lekker in onze nieuwe (2e hands dus) north fake slaapzakkjes liggen! We waren kapot!

Dag 2
Na een lekker ontbijt (Tibetaans brood met ei en droge müsli met banaan) hebben we de tas van de sherpa maar iets lichter gemaakt.
De flessen in Agnes der tas waren de dag ervoor op en er was wat plek over, plus we vonden het wel heel zielig voor hem.
Het was een pittige eerste dag met flinke klimmen erin (wat volgens de sherpa nog niks is vergeleken met wat gaat komen). Een paar keer hebben we aan onszelf getwijfeld of het wel echt wat voor ons is, maar aan het einde van de dag voelde het toch als een goede eerste prestatie.
De natuur was heel erg mooi en veranderde ook flink gedurende de dag. We begonnen op dicht begroeide jungle achtige paden en zijn daarna in een bergachtig naaldboom gevuld gebied aangekomen. De hele weg ging langs een rivier waar af en toe een waterval van een paar honderd meter in neerkwam. Heel mooi om te zien en als het pad een tijdje niet al te stijl omhoog ging konden we er ook nog van genieten!
Uiteindelijk kwamen we lekker bezweet rond half 4 aan bij onze slaapplek bagarchhap. We voelen dat het hier al kouder aan het worden is door de hoogte! Na het douchen maar truien aan dan. Hier hebben we even rondgelopen, thee gedronken, naar een buddistische tempel geweest, gedineerd en weer lekker vroeg gaan slapen.

Dag 3
Vannacht was het kouder! De extra dekens waren zeker al nodig. Na onze pannekoekjes met appels begon de dag gelijk met een stevige klim door een super mooi bos met kleine riviertjes! Eindelijk een lekkere geur na de smog van de steden. De rest van de dag was makkelijker loper dan de dag ervoor en waren we al om 14:30 in onze lodge. Net toen we binnen waren begin het te regenen, fieuw wat een geluk! Na een lekker warme douche snel in onze chill kleren en lekker een grote pot thee drinken met een boekje! Net voordat het donker werd deden we een klein wandelingetje door het dorpje. In de avonden gaan de wolken voor de bergen weg en we hadden daardoor hele mooie uitzichten op de besneeuwde bergreuzen om ons heen. Een berg hiervan was helemaal speciaal want net toen we ernaar keken kwam de maan achter de berg omhoog. Hij leek echt supergroot! Heel erg mooi.
Na een goeie maaltijd en een lokaal biertje was het wel weer tijd voor bed!

Dag 4

Vandaag was een kortere en makkelijkere tocht. Het grootste gedeelte ging over de weg en er was een kleine korte (30 min) klim door een bos heen. Na de klim in het bos zagen we een hele gekke berg. Hij leek op een hele grote schotel en was heel glad en ging met de bocht mee. Heel mooi. Daarna kwamen we aan in het plaatsje upper pisang. Upper pisang ligt aan de voet van de berg annapurna II. Het uitzicht was daarom geweldig! Je kon 4 kilometer omhoog kijken naar een top van bijna 8 kilometer hoog. Het werd zelfs nog mooier toen er een kleine lawine op de berg was. Het leek eerst op een gekke wolk, maar dit bleek een lawine te zijn. Heel tof! In upper pisang was ook een klooster dat we bezochten. Dit lag wat hoger en het uitzicht was nog!! Mooier. In de avond toen we gingen slapen hadden we nog twee verassingen die op ons aan het wachten waren. Eentje hiervan was een duizendpoot zo groot als een duim met de poten van een langpootspin. Vet ranzig en ongedierteverdelger Tim moest weer in actie komen. Door al het gegil van Agnes en het lawaaierig tot actie komen begon de buurman te kloppen op de muur. Het was inmiddels ook al wel 20:00.. Na de duizendpoot gingen we nog even verder met fluisteren en nog steeds bleef hij kloppen, terwijl hij zijn licht nog aan had. Echt een idioot. Helemaal toen ie midden in de nacht ff keihard ging gorgelen. Wat bleek: een Chinees, of course!

Dag 5
Vandaag ging de wekker vroeger want dit zou een lange dag worden. Het begon leuk en rustig en kwamen weer een leuk muurtje tegen met allemaal prayers op stenen gegraveerd. Na het muurtje weer een mooie hangbrug over een riviertje en na de hangbrug stond er een heeeele lange klim op ons te wachten! Iedereen die we tegen kwamen op de klim zat in het zelfde schuitje en 1 blik naar elkaar was genoeg om daarmee hoi te zeggen tegen elkaar! Op hoogte 400meter achter elkaar klimmen is geen grap! Na de klim was er een hele grote stupa met een prachtig uitzicht op annapurna ll en annapurna lV! Daar hebben we natuurlijk even lopen chillen.. Na de pauze was het weer gaan! Het laatste stuk naar manang was makkelijker maar een hele lange weg. Vooral omdat Tim last had van een Delhi belly! Aangekomen in manang even een chille lodge zoeken want de volgende dag is een rustdag! De menu kaart in dit redelijk grote stadje zag er wat diverser uit met wat westers voedsel.. Misschien wel een goeie om een beetje lief voor de buik te zijn na alle currys en dal bhat!

Dag 6

Onze rustdag. Als je rustdag hoort dan denk je lekker chillen, maar zo werkt het niet hier in de Himalaya. Een rustdag betekend een dag op dezelfde hoogte slapen als de dag ervoor omdat je een duizendtal aantal meters hoger zit dan 2500m. Om het acclimatiseren te bevorderen moesten we klimmen, dus dat hebben we gedaan, ongeveer 500m. We klommen een berg naast het stadje manang op en hadden daar een heel mooi uitzicht op een gletsjer. Tims dheli belly was gelukkig weer tot rust gekomen. We waren even bang dat we hier nog wat langer vast zouden zitten. We hoorden namelijk allemaal verhalen van anderen waarbij het langs de benen liep...Een Engelse uit een groep waar we een paar keer een hostel mee deelden zat zelfs al 6 dagen aan de diaree en moest hydraterende injecties halen... Verder kwamen we de Australiërs vandaag tegen en die liepen een dag voor ons (ze waren met de jeep verder gereden). Lisa had vanaf dag 1 enorme blaren op haar hielen! Het ging bijna tot op het bot zo erg! We zijn echt super blij dat we (nog) geen last hebben van (hoogte)ziekte en/of blaren.. Want sommige vallen hier met bosjes af! Ook hebben we genoten van een echte yakburger! Klinkt helaas spannender dan dat het is ;)

Dag 7
Vandaag weer lopen, van manang naar yak kharka. De dag begon met een klim van ongeveer 400m die door onze rustdag heel erg meeviel. We hebben na de klim even met een heel mooi uitzicht op annapurna II,IV en gangapurna uitgerust. Op de plek waar we aan het uitrusten waren hebben we een lokaal sapje gedronken gemaakt van bergbessen: sea buckthorns. Heel erg lekker en ook nog heel gezond met veel vitamine C. Ook was er op de rustplek een kaart met daarop een foto van alle bergen en de namen erbij, zodat je kon zien welke berg welke was. De foto was op 10 oktober 2010 genomen en toevallig waren wij er 10 oktober 2014! Heel grappig. 4 jaar geleden was de sneeuwgrens wel een stuk lager, we hopen dat dit niet door opwarming komt, maar gewoon door late sneeuw. De rest van de dag was een beetje saai want we kwamen al om 12 uur aan en mochten niet verder stijgen ivm hoogteziekte. In de avond kreeg Agnes hier nog een beetje last van (hoofdpijn en een beetje kortademig) dus het was maar goed dat we niet verder gingen. Het trekkersleven wordt al wat zwaarder. De hoogte, korte wandeldagen en de kou (snachts onder 0) worden gelukkig nog wel goed gemaakt door hele mooie uitzichten.

Dag 8
Vandaag zouden we naar thorong pedi lopen op 4550 meter! Gister hadden we al een beetje geklommen richting thorong pedi zodat ons lichaam wend aan de hoogte en dan weer laag slapen! Dat had gelukkig gewerkt! Het was weer niet een lange hike vandaag door het aantal meters dat je op een dag mag klimmen dus we kwamen om kwart over 11 al aan in thorong pedi. Het is super klein want het is eigenlijk om alleen maar te overnachten en verder is er geen begroeiing dus een dorpje heeft daar niks te zoeken.. Gelukkig waren we dus optijd voor een kamer! 2 persoons bed nog wel!! Lekker warm tegen elkaar liggen in de nacht! Na de lunch zijn we naar high camp gelopen (4925m) dat helpt met acclimatiseren. We waren ook wel een beetje nieuwsgierig hoe erg het eerste gedeelte van de klim zou zijn.. Nou ik kan je dit zeggen; het was pittig!! We liepen als bejaarde de berg op, er is zo weinig zuurstof op die hoogte! We hadden super honger gekregen, dus dat was goed.. Want 1 van de symptomen van hoogte ziekte is loss of appetite! Na gezellig met een ander stel hebben gegeten en thee gedronken gingen we maar vroeg naar bed want de volgende ochtend gaan we om 5 uur sochtends de klim wagen!!! Van 4550m naar 5416m hoog! the biggest pass of the world!! Ja.. Wij zijn bang! Bang voor de klim, bang voor hoogte ziekte. Je hoopt dat het bij hoofdpijn of kortademig blijft en niet dat je rare dingen gaat zeggen omdat je hersenen zijn opgezwollen en gelijk een helicopter moet komen en je hike dan is afgelopen. Dus wij hopen dat ons lichaam geen gekke dingen gaat doen! Spannend!!

Dag 9
Na ons ontbijtje om 04:30 nog even alles goed in de tas stoppen want rond 05:00 zou het al wat lichter zijn zodat we kunnen beginnen met lopen (dat zei onze guide). om 5 uur kon ik nog steeds alle sterren zien! Wij beetje pissig want in het donker gaan klimmen is zeker niet veilig. Na een tijdje wachten toch maar gegaan. Agnes voorop met haar flashlight op de telefoon. Niet heel lang daarna werd het al snel licht en zagen we een hele mooie sunrise op de bergen! De klim zou in totaal van 4550m helemaal naar 5416m in hopelijk 4 uur zijn. Het eerste deel naar highcamp (400m hoger) hadden we dag ervoor al gedaan en dat deden we in een uurtje! thee op high camp en doorgaan naar de pass! Overal glinsterde het mooi van de vorst van vannacht! Wat waren wij blij dat we nog handschoenen hebben gekocht! Hoe hoger we kwamen hoe minder zuurstof we kregen en hoe langzamer we gingen lopen. Onderweg werden een paar mensen opgehaald met paarden die ze naar boven brachten omdat ze het niet meer redde! Maar wij bikkelden door! Wij gaan hoe dan ook zelf de pass halen.. Stapje voor stapje kwam hij steeds dichterbij! Om de zoveel tijd even stoppen voor een op adem kom pauze en dan weer verder. Na iets meer dan 3 uur zagen we eindelijk de vlaggetjes op de top hangen! Het was echt prachtig daar. Je kon een heuveltje oplopen (ja we gingen nog maar wat hoger) en dan zag je overal om je heen witte bergtoppen. Het echte Himalaya gevoel. Agnes kwam ook meteen uit de oma modes die nodig was om omhoog te lopen en het was tijd voor een snicker en wat mooie foto's om het behalen van het hoogste punt te vieren.
Na een half uurtje gingen we weer door want het hoogtepunt was pas de helft van de dag, we moesten namelijk ook nog beneden zien te komen! Waar Agnes het zwaarder had omhoog, begon Tim de hoogte te voelen toen we naar beneden gingen. De tocht naar beneden was misschien nog wel lastiger dan naar boven omdat het heel stijl ging maar vooral ook heel lang duurde. In totaal ging je meer dan 1700 meter naar beneden en beneden aangekomen zagen we dat we net de langste en stijlste afdaling van de wereld hadden gedaan. Alle voornemens om de tocht misschien een keer andersom te doen werden door deze afdaling wat gedempt. 1700 meter klimmen is namelijk wel erg veel van het goede en het is de vraag of dat de iets mooiere uitzichten waard is.
Uiteindelijk kwamen we rond 4 uur aan in muktinath, waar Agnes net voor de eindstreep van de dag uitgleed op een paar gladde stenen. Gelukkig na de pas en niet ervoor! Uiteindelijk ploften we neer op bed en waren we toe aan een goede douche. Het voelde heel raar omdat we zo lang naar de pass hadden toegeleefd en nu was ie klaar. Hebben we toch maar ff mooi gedaan!

Dag 10
Anil nam ons in de ochtend mee naar de hindoe/budist tempel in muktinath! Dit was een hele belangrijke plek voor pelgrims om te helpen om uit de cirkel van reïncarnatie te stappen.. Daardoor moesten ze zichzelf 'reinigen' met bepaald water dat uit 108 waterspuwers kwam! En in een bad met speciaal water. Zag er heel interssant uit maar ze waren ook knetter gek want wij liepen daar met onze handschoenen aan! Na de tempel bracht hij ons naar een plek waar het eeuwige licht was (een vlam die uit de grond kwam en brandde op aardgas ) Daar omheen was een hele tempel gebouwd, daardoor waren alle elementen in 1. Fire - water - air - earth and sky!
Na de tempel te hebben bezocht moesten we nu echt op pad. Dit zou een lange dag worden, de hele dag downhill! We wouden wat side treks doen want anders liepen we op een soort gravelroad waar steeds jeeps en bussen langs kwamen. Maar onze porter zei dat het niet kon dus we hebben de hele weg stof lopen happen! Yummm.. Achteraf kwamen we erachter dat we wel side treks konden doen.. Maargoed.
Het uitzicht was wel heel mooi! Nog steeds een beetje maan-landschap met soms wat begroeiing rondom de riviertjes! Het laatste stuk lopen richting jomsom liepen we achter een groep paarden, hele lieve kleine paardjes hebben ze hier. ze worden vooral gebruikt om goederen maar boven of beneden te brengen. En zijn dus soms helemaal bepakt met van alles. Zo anders dan in Nederland.
Eindelijk aangekomen in Jomsom zagen we de vader van onze porter (die de porter was van de Australiërs waarmee we op dag 1 in de jeep zaten) hij had natuurlijk wel een goeie plek om te slapen (vriendjes) maar daar trapte wij niet in en gingen rustig ons eigen hostelletje zoeken die wij chill vinden... Soms word je daar wel een beetje moe van die Nepalese die overal vriendjes hebben en geld willen verdienen enzo..
' s Avonds gingen we met de Australiërs en hun vriend gezellig eten. Tijdens het eten begon het te regenen. We dachten; laat het nu maar regenen en dan hopelijk niet morgen!

Dag 11
De volgende ochtend regende het nog steeds en de straat was al veranderd in een riviertje! Hmm wat zijn we blij dat we vandaag de bus naar Tatopani nemen. lekker fijn en droog. De Australiërs zouden vanochtend het vliegtuig hebben genomen maar die kwamen we opeens tegen bij de bus tickets... Vlucht was gecanceld door het slechte weer.. Maar ze moesten vandaag in pokhara zijn want ze vliegen daarna door weer naar huis.. Na veel gedoe hebben ze een jeep gevonden die ze voor 600 dollar (per jeep) wel naar pokhara wou brengen.. Lekker geld verdienen daar haha! Wij hadden onze 'bus' ook gevonden (bleek een grote jeep te zijn). Gelukkig iets goedkoper dan die van de Australiërs! die gast wou onze tassen wel even boven op de jeep binden maar daar zei ik gelijk nee tegen... Ben je gek met deze regen.. Hebben wij daarna natte kleren. Helaas snapte de driver mijn reden niet!
Dus tassen op schoot! Hobbel en gebobbel, watervallen op de weg en na een gekantelde vrachtwagen hebben gereden moesten we in een stadje Ghasa de jeep uit en een nieuwe vervoersmiddel vinden. Dit keer wel een bus. Mijn god, we scheten in onze broek. Heen en weer wiebelen vlak langs een afgrond waar een wilde rivier stroomde.. We hoorde dat er mogelijk een landslide was en dat we dan moesten lopen.. Nou dat leek ons een puik plan.. Liever door de regen lopen dan in deze bus blijven. En jahoor iedereen moest de bus uit want iets blokkeerde de 'weg'. Het was een massive waterval!! Zo ontzettend groot.. De hele weg was weggespoeld! En wij moesten over een inimini houten bruggetje dit monster oversteken. Spannend!
Na meer dan 2 uur door de stromende regen hebben gelopen langs meerdere landslides en een razende rivier kwamen we eindelijk aan in tatopani. Enige hoopvolle gedachte in ons hoofd was dat er een hotspring zou zijn en dat we daar zeker heeeel goed gebruik van gaan maken straks! Na de goddelijke hotspring moesten we maar even bedenken of we wel verder willen en/of kunnen lopen. Kleren waren zeiknat, schoenen waren nog natter dan nat... Wat is wijsheid?
We hebben toch besloten om de volgende dag maar de bus te pakken.. Laatste 2 dagen hiken was namelijk naar een mooi uitzicht punt over de annapurna range, maar dat had toch geen zin door het slechte weer.. Dus de volgende ochtend vroeg bus tickets regelen!

Dag 12
Half 8 stonden we klaar voor bus tickets. Maar in Nepal gaat het natuurlijk weer anders dan je denkt want pas 4,5 uur later kwam er eindelijk een bus met genoeg plek! Wij waren super blij!! Eindelijk! Pff..
Na een paar kilometer hebben gereden hadden we een lekke band, goed moment om even de benen te strekken (bussen in Nepal zijn namelijk gemaakt voor kleine Aziaten). De nieuwe band zag eruit alsof hij over een paar kilometer het ook zou begeven, maar dat zien we dan wel! Gelukkig heeft de bus + enge busrit waar de bus soms bijna leek te kantelen ons naar Beni gebracht en konden we daar weer een nieuwe bus regelen richting pokhara! Vanaf hier zou de weg van asfalt zijn en hopelijk een stuk relaxter en hoeven
we de stoelen voor ons niet meer stuk knijpen van angst!
Na een snelle lunch van fried noodles en samosa's hoorde we dat we 5 uur onderweg zouden zijn ipv 2 uur omdat er een landslide is en we een andere weg nemen.. Nouja prima, als we vanavond maar in pokhara zijn dachten we. Na een half uurtje rijden stopte de bus voor een hele rij andere voertuigen.. Misschien toch slapen in de bus vannacht?
We gingen maar kijken wat er aan de hand was... Je raad het nooit... Een landslide! Offcourse.. Gelukkig waren ze al bezig met de weg vrij maken maar dat zou dan wel iets van 2 uur duren zeiden ze. Gelukkig hadden we een mooi uitzicht met boerderijtjes en rijstvelden. Er kwamen wat eendjes langs, wat vlindertjes.. We vermaakte ons wel haha! Na een paar uur was de weg soort van landslide vrij en konden we door.. Gelukkig maar want het begon al donker te worden.
Eindelijk kwamen we om 21;00 aan in pokhara. Snel een taxi naar het hostel. Onderweg stopte we nog even want we wouden anil (onze porter/gids in opleiding) een informatie boekje geven over de Annapurna circuit zodat hij bij de volgende trekkers veel kan vertellen over de mooie uitzichten (hij wist namelijk bijna niks als we hem wat vroegen). Nu echt eindelijk aangekomen in het hostel.. Kregen we het vreselijke nieuws te horen over de dodelijke sneeuwstorm op de thorong la pass waar wij 1,5 dag geleden nog waren... Wat hebben wij enorm veel geluk dat we niet daar zijn.. We moesten maar 1 dag ziek zijn of last hebben van de hoogte en we waren daar nu.. Er reist een engeltje met ons mee en die mag nog wel even op onze schouder blijven als het aan mij ligt!
Een raar einde van de onvergetelijke mooie trektocht die we hebben gemaakt.. Maar de mooie landschappen en herinneringen blijven goed in ons hoofd geprent!!!